مُون مَاڙيَ جو، سُومرَا ! ٻِنين پارَين ڏُکُ

مُون مَاڙيَ جو، سُومرَا ! ٻِنين پارَين ڏُکُ
هِتِ عُمَرَ جو اُهُکُ، هُتِ مَارُو ڏِينم مَيهَڻا

سر مَارُئي

مَاڙيَ = بنگلن ۾، محلن ۾
ٻنين = ٻنهين
پَارَين = پاسن کان، طرفن کان
اُهُکُ = ڏک, اوکائي، ڏکيائي، اهنج، آزار، ايذاءُ، اذيت
ڏينم = ڏيندا، ڏين ٿا
مَيهڻَا = طعنا، ٽوڪون

بيت جو پس منظر

~ او سومرا ! مان ماڙيءَ ۾ قيدياڻي هجڻ ڪري ٻنهي پاسين ويل ۾ آهيان.
~ هتي عمر جا اهنج، ته هُتي وري مارو مهڻا ۽ طعنا ڏيندم.

سمجهاڻي

مارئي عمر سان مخاطب ٿيندي چئي ٿي ته :
مون کي کوهه تان زبردستي کنڀي تو جيڪو ماڙين ۽ محلن اندر باندي بڻايو آهي ته مان ٻنهي طرفن کان ٻٽي عذاب
۾ اهيان. هڪ پاسي تون آهين جيڪو پنهنجي حوس پوري ڪرڻ لاءِ هر وقت تنگ ڪندو ۽ لالچون ڏيندو رهين ٿو. زنجيرن ۾ جڪڙي ايذائن ۽ اذيتن ۾ وجهي ڇڏيو ٿي. ٻئي پاسي مارو آهن جيڪي پهچندي ئي طعنا، مهڻا ڏيندم ته تو شاهي محلن ۾ رهي پاڻ تي ٽڪو لاتو ۽ لوئي لڄايئي.
اڄ به سنڌ ۾ ظالم پيرن ۽ وحشي وڏيرن جي ڪوٽن ۾ ڪيتريون ئي سنڌي نياڻيون باندي بڻائي کين وحشت ۽ ظلم جو نشانو بڻايو پيو وڃي.
ڇا جيڪڏهن کين سڀاڻي آزادي نصيب ٿئي ته سماج کين قبول ڪندو...!!؟
هي سڀ ڪجهه ته سندن مرضي ۽ منشا جي خلاف ٿئي ٿو، ان جي باوجود اسان کين ڇو نه ٿا قبول ڪريون..!!؟

چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____

"ليکڪ" بابت

رشيد سمون مشهور سنڌي فورم سنڌ سلامت جو باني ۽ منتظمِ اعليٰ آهي. پان هر وقت سنڌي ٻولي سنڌي ٻولي کي انٽرنيٽ تي عام ڪرڻ جي جستجو ۾ رهي ٿو..