ڪَي اوڏا ئِي ڏُورِ، ڪَي ڏُورِ بِہ اوڏا سُپِرِين

ڪَي اوڏا ئِي ڏُورِ، ڪَي ڏُورِ بِہ اوڏا سُپِرِين
ڪَي سَنڀرِجَنِ نہ ڪَڏِهِين، ڪَي وِسِرَنِ نہ مُورِ
جِنءَ مَينهِن ڪُنڍِيءَ پُورِ، تِنءَ دوسَ وَراڪو دِلِ سِين. 


سُرُ بَرِوو سنڌي

اوڏا = ويجها
ڏُورِ = پري، گهڻو پري، تهائين پري
سَنڀرِجَنِ = ياد پون، ياد اچن
مُورِ = بنھ، هرگز، اصل
جِنءَ = جيئن
ڪُنڍِيءَ = وريل سڱن واري مَينهِن
پُورِ = سڱن جو وَرُ - وريل سڱن وارين مَينهُنِ جا سڱ هڪ ٻئي جي سڱن ۾ ڦاسي اٽڪي پوندا آهن ۽ ڇڏائجي ناهن سگهبا.
هتي اهيا محبوب سان دل اٽڪيل هجڻ جي تشبيھ ڏني وئي آهي.
تِنءَ = تيئن
دوسَ = دوست، پرين، محبوب
وَراڪو = وَرُ، پيچ، ڳانڍاپو
دِلِ سِين = دل سان ڳنڍيل، جڙيل، سلهاڙيل هجڻ

بيت جو پس منظر

~ ڪي ماڻهون ويجهو هوندي بہ پري ۽ ڪي پري هوندي بہ ويجهو لڳندا آهن.
~ ڪي ڪڏهن ياد ئي ناهن ايندا تہ ڪي وسرندا ئي ناهن.
~ محبوب سان محبت جو پيچ بہ ڪُنڍِي مَينهِن جي وَرَ جيان اٽڪيل رهي ٿو.

سمجهاڻي

هن دنيا ۾ شين جا معيار، ماڻَ، ماپا ۽ درجا بنديون مختلف ٿينديون آهن. ڪي شيون عام، معمولي ۽ روائتي آهن تہ ڪي وري اوچيون ۽ اعلي' درجي جون آهن. ايئين ئي رشتن، ناتن ۾ بہ ڪي هٿ ملائڻ ۽ ڪي سلام دعا وارا عزيز دوست تہ ڪي وري سر ساھ جا مالڪ ٿين ٿا جن کان سواءِ پل بہ ناهي سرندو. ڪي گهر، پاڙي ۽ شهر ۾ هوندي بہ پراوا ۽ اوپرا لڳندا آهن. ڪي وري اکين کان سوين ڪوهن جي مفاصلي تي هوندي بہ صفا ويجهڙا ، دل ۾ رهندا آهن.
ڪي ڪڏهن ڀلجي بہ ياد ناهن ايندا تہ ڪي وري ڪڏهن وسرندا ئي ناهن. سدائين سندن تصور ۽ تصوير مَنَ جي مندرَ ۽ اکين جي ماڻڪين ۾ پئي جهلڪندي آهي.
اهي سر ساھ جا مالڪ محبوب، جن جو نالو تسبيح جَي داڻن جيان هر وقت دل ۽ چپن تي رهندو آهي. تن سان جڙيل محبت جو هي ازلي ۽ ابدي پيچ بہ ڪُنڍيءَ مَينهِن جي پُور جيان ڪڏهن ڇڄي ناهي سگهندو.

چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____

"ليکڪ" بابت

رشيد سمون مشهور سنڌي فورم سنڌ سلامت جو باني ۽ منتظمِ اعليٰ آهي. پان هر وقت سنڌي ٻولي سنڌي ٻولي کي انٽرنيٽ تي عام ڪرڻ جي جستجو ۾ رهي ٿو..