جَا عُمَرَ ! تَو مُلِ عِيدَ، سَا سَان سُوءَ وَرِتِي, سُومِرَا !

جَا عُمَرَ ! تَو مُلِ عِيدَ، سَا سَان سُوءَ وَرِتِي, سُومِرَا !

وَيئِي وَيچَارَنِ وِسِرِي، خُوشِي ۽ خَرِيدَ

سِڪَڻَ ڪَيَا شَهِيدَ، مَارُو جَي مَلِيرَ جَا

سُرُ مَارُئِي 

مُلِ = وَٽِ، کي، قيمت کان

عِيدَ = خوشي، راحت _ اُهو وڏو ڏينهن جيڪو وري وري اچي ۽ پاڻ سان خوشيون، شادمانا ۽ جشن کڻي اچي.

سَان = اسان

سُوءَ = ماتم، ڏک

وَرِتِي = ملهائي، گذاري

خَرِيدَ = خريداري ڪرڻ، مزا ماڻڻ، عيد لاءِ نوان وڳا ۽ ٻيون ضرورت جون شيون خريد ڪرڻ.

سِڪَڻَ = اُڪيرَ ۾ رهڻ

شَهِيدَ = ڪُهِي وڌو، ڪٺل، مري جهري _ حق ۽ سچ جي راھ ۾ سر ڏيڻ واري کي شهيد چيو ويندو آهي.

بيت جو پس منظر

~ اي عمر ! جا تو وٽ عيد خوشيون ۽ مسرتون کڻي آئي آهي سا اسان لاءِ ماتم مثل آهي.

~ منهنجي غريب ۽ مسڪين ماروئڙن کان تہ عيد جون خوشيون ۽ خريداري ڪرڻ ئي وسري وئي آهي.

~ منهنجي وڇوڙي ۽ جدائيءَ ۾ لڳل سڪ ۽ اڪير ملير جي ماروئڙن کي ڪُهِي

وڌو آهي.

سمجهاڻي

او ڀٽائي ! تنهنجي عظمت کي سلام.

اڄ کان اٽڪل ٽي سؤ سال اڳ ٿر ۽ مجموعي طرح سنڌ جي معاشي ۽ اقتصادي حالتن تي لکيل هي بيت هاڻوڪي سنڌ جي حالتن جي هوبهو عڪاسي نٿو ڪري ڇا؟ 

اڄ بہ ظالم وڏيرن ۽ پيرن جي ڪوٽن ۾ زبردستي سنڌي نياڻيون مارئيءَ جيان قيد ۾ واڙيل ناهن ڇا؟

رنڪل ڪماري، آشاڪماري ۽ ٻيون ڪيتريون ئي نياڻيون وحشي وڏيرن ۽ ظالم پيرن هٿان زبردستي مذهب مٽائي، اڃان تائين سندن بنديخانن ۽ عقوبت گهرن ۾ عذاب نٿيون ڀوڳن پيون ڇا؟

اڄ بہ سنڌ جي الائي ڪيترن بي گناھ قتل ٿيل ڪونڌرن جي گهرن ۾ عيد بدران ماتم برپا

ناهي ڇا؟

اڄ جڏهن عيدون آسودن لاءِ خوشيون کڻي اچن ٿيون تہ باقي سنڌ جي ٻين گهرن ۾ بک ۽ اڻ هوند سبب نوان وڳا، پرفيوم، بوٽ، جُتيون، گوشت ۽ ڪڪڙ خريد ڪرڻ جي ماڻهون سگھ رکن ٿا ڇا؟

اڄ بہ ڪيترن گهرن ۾ چلھ نٿي ٻري، خودڪشيون پيون ٿين ۽ ماڻهون پيٽ، پٺي ۽ پير اگهاڙا ڪري گهمن ٿا.

ڀٽائيءَ جو هي بيت اسان لاءِ سوال آهي تہ اسان آخر ڪيستائين سنڌ جي مسئلن کان ڪن لاٽار ڪري خاموش رهنداسين؟

______

محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل

"ليکڪ" بابت

رشيد سمون مشهور سنڌي فورم سنڌ سلامت جو باني ۽ منتظمِ اعليٰ آهي. پان هر وقت سنڌي ٻولي سنڌي ٻولي کي انٽرنيٽ تي عام ڪرڻ جي جستجو ۾ رهي ٿو..