زيريَين ٻَيڙيَين لوهَ ۾، ڳَٽَن ڪيَس ڳاهُ

زيريَين ٻَيڙيَين لوهَ ۾، ڳَٽَن ڪيَس ڳاهُ

سَنڪي سندَي سُومرَي، هَڏ نه چاڙهيَم ماهُ

سرتيُون ! دعا ڪجَاهُ، ته ڀَرَمُ ڀَارَوڙيَ رهَي

سُرُ مَارُئي

زيريَين = ڏنڊا ٻيڙيون, پيرن جون ڪڙيون

ٻيڙيَين = لوهه جون ڪڙيون جيڪي بانديءَ کي ٻنهي پيرن ۾ وجهندا آهن.

ڳَٽَن = ڦاسين، طوقن - اُها زنجير جيڪا گول دائري واري آهي جيڪا ڳچيءَ ۾ پارائي ويندي آهي.

ڳاهُ = چورو - سارين ياڪڻڪ جا تيلا ڳاهجي ڀڄي ڀري پوندا آهن.

سَنڪي = فڪر، رنج، ڳڻتي، ڊپ، خوف

هَڏ = هرگز

ماهُ = ماسُ، گوشت

ڪجاهُ = ڪجو

ڀَرَمُ = پَت، اعتبار

ڀاروڙيَ = اُنَ جي اڇي لوئيءَ، کٿيءَ

بيت جو پس منظر

~ ڏنڊا ٻيڙين, پير ڪڙين ۽ ڳچيءَ ۾ پاتل زنجيرن ته مون کي چڪنا چور ڪري ڇڏيو آهي.

~ عمر سومري جي ڊپ کان جسم تي ماس ئي نه رهيو آهي.

~ اي سرتيون ! دعاڪجو ته شال هن لوئيءَ جي لڄ رهجي اچي.

سمجهاڻي

مارئي پاڻ مٿان عمر بادشاهه جا ظلم ڳڻائيندي چئي ٿي ته : 

منهنجي سڄي جسم کي لوهي زنجيرن ۾ جڪڙيو ويو آهي، نه رڳو هٿن ۽ پيرن ۾ زنجير پاتل آهن پر ڪنڌ ۾ به لوها پٽا

پارايا ويا آهن. عمر بادشاهه جي خوف، ظلم، وحشت ۽ دهشت سبب جسم جو گوشت ئي روڙجي ويو آهي، ڳري ڪنڊا ٿي وئي آهيان.

او سرتيون ! اوهين دعا ڪجو ته منهنجو هي اٽل ارادو، عزم، حوصلو قائم رهي. هن مارن جي لوئيءَ جي لڄ بچائي

سگهان.

چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل

____

"ليکڪ" بابت

رشيد سمون مشهور سنڌي فورم سنڌ سلامت جو باني ۽ منتظمِ اعليٰ آهي. پان هر وقت سنڌي ٻولي سنڌي ٻولي کي انٽرنيٽ تي عام ڪرڻ جي جستجو ۾ رهي ٿو..