آگَمَ اِيَ نه اَنگَ، جَهِڙو پَسَڻُ پِرِيَ جو
سَيڻَنِ رِيَ سَيدُ چَي، رُوحَ نه رُچَنِ رَنگَ
سَهَسِين ٿِيا سَارَنگَ، جَانِي آيو جُوءِ ۾
سُرُ سَارَنگُ
آگَمَ = جُهڙَ، ڪَڪرَ
اِيَ = اهڙا، ايئين
اَنگَ = رنگ، چِٽَ، آثار، عضوا
پَسَڻُ = ڏسڻ
پِرِيَ = پرينءَ، محبوبَ
سَيڻَنِ = محبوبن
رُچَنِ = خوش ڪن، وڻن، فرحت، سُرورُ ۽ سُڪونُ ڏين
رَنگَ = رنگيني، اثر
سَهَسِين = سوين
سَارَنگَ = جهڙ ، مينهن، برساتون، وسڪارا
جَانِي = پرين, محبوب - جنهن محبوب ۾ ساھ اٽڪيل هجي ان کي پيار مان جاني چئبو آهي.
جُوءِ = جاءِ، مڪان، گهر، وطن
بيت جو پس منظر
~ جهڙ ۾ اهڙي سونهن ڪٿي آهي، جهڙي منهنجي محبوب جَي ڏسڻ ۾ آهي.
~ محبوبن کان سواءِ تہ ڪا روح کي راحت ناهي.
~ جي محبوب موٽي اچي تہ مون لاءِ ڄڻ سوين سارنگ اڱڻ آئيا.
سمجهاڻي
جهڙ جيڪڏهن اڇي رنگ جو آهي تہ ڄڻ ڪپهه جون پوڻيون آهن. جن ۾ نہ چِٽُ، گل، رنگ ۽ نہ وري ڪا سونهن اٿس.وري جڏهن ڪارا ڪڪر آسمان تي ڇانئجي کنوڻين جا تجلا ۽ گجگوڙون ڪن ٿا تہ خوف ۽ دهشت ڦهلائين ٿا. پر منهنجي محبوب جي ڏسڻ سان سڀ ٿڪ لهي وڃن ٿا، هو جڏهن ڳالهائي ٿو تہ لفظن مان ڄڻ ڪي گلاب ۽ رابيل ٽڙي ٿا پون. هر طرف خوشبووئون ۽ مهڪارون ڦهلجي ٿيون وڃن. سندس سونهن ۽ سندرتا ڏسي هرڪو هوش وڃائي ويهي ٿو.
اڄ محبوب هتي ناهي تہ روح کي ڪا راحت ناهي. ڪا خوشي، فرحت، سُرورُ ۽ سڪون ناهي.جڏهن محبوب گهر موٽي ايندو تہ هڪڙو سارنگ نہ پر سوين سارنگ ڄڻ گڏجي اڱڻ تي وسڪارا لائي ڏيندا. خوشيون موٽي ملنديون ۽ اڱڻ تي عيدون ٿي وينديون.
چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____
مظفر منگي جو جنم عظيم تاريخي ۽ ثقافتي اهڃاڻ مهين جي دڙي جي ڪک ۾ اڏيل ٻلهڙيجيءَ جي مهڪ واري چيڪي مٽيءَ ۾ ٿيو. سندن والد محترم استاد سان گڏ لطيف شناس، ليکڪ ۽ ڊرامه نويس هيو. پاڻ جڏهن جوان ٿيو ته بيباڪ صحافي، شاعر، اديب، محقق ۽ ڀٽائيءَ جي پارکو مرحوم هدايت منگيءَ جيڪو سندن وڏو ڀاءُ ٿئي سندن تعليم ۽ تربيت ڪئي.