سارَنگَ کَي سارِينِ، ماڙهُو مِرِگَ، مَيهِيُون

سارَنگَ کَي سارِينِ، ماڙهُو مِرِگَ، مَيهِيُون
آڙيُون اَبَرَ آسِرَي، تاڙا تَنوَارِين
سِپُون جَي سَمُونڊَ جُون، نَئَي سِجُ نِهارِينِ
پَلَرَ پِيارِينِ، ته سَنگَهارَنِ سُکُ ٿِئَي

سُرُ سَارَنگُ

سَارَنگَ = جهڙَ، ڪڪرَ، بادلَ ( مِينهُن)
سارِينِ = ياد ڪن
ماڙهُو = ماڻهو
مِرِگَ = هرڻ
مَيهِيُون = مينهون
آڙيُون = ڍنڍ جا پکي
آبَرَ = ڪڪرَ
تاڙا = مِينهَن وساڙا، ٻاٻيهو ۽ ڪوئل جيڪي مينهن جي مند ۾ لاتيون ڪندا آهن.
تَوارِينِ = مڌر سر سان لاتيون لنوڻ، آلاپ ڪرڻ.
سِپُون = سِپ واحد - سمنڊ جو ڪُميءَ جهڙو جانور
سَمُونڊ = سمنڊ
نَئَي سِجُ = هر روز
پَلَرَ = مِينهَن جو پاڻي
سَنگهارَنِ = مارو ماڻهن، ڀاڳين

بيت جو پس منظر

~ مِينهَن کي نہ رڳو ماڻهو پر هرڻَ ۽ مَينهُون بہ ياد ڪن ٿيون.
~ آڙين کي پڻ مِينهَن جو انتظار آهي، تاڙا بہ لاتيون پيا لَنوَنِ.
~ سمنڊ جون سپون هر روز پيون مَينهَن لاءِ واجهائين.
~ هنن سڀني کي مَينهَن جو پاڻي پيار تہ ماروئڙن لاءِ آسودگي ٿئي.

سمجهاڻي

ٿر جِي صحرا، ڪاڇي، ڪچي، ڪوهستان ۽ ڊيلٽائي علائقن ۾ ڏڪار جهڙيون حالتون آهن. ڌرتي سڪي ٺوٺ ٿي وئي آهي. ماڻهن لاءِ پاڻي، اَنُ، ڀاڄيون ۽ مال لاءِ گاھ اڻ لڀ ٿي ويو آهي. سو نہ رڳو ماڻهو پر جهنگ جا شينهن، چيتا، هرڻ ۽ ٻيا جانور بہ مَينهَن جَي انتظار ۾ آهن.
آڙيون ۽ ٻيا سڀ ڍنڍ جا پکي اوسيئڙي ۾ آهن. هوڏانهن تاڙا بہ پنهنجي مڌر آلاپن ذريعي مِينهَن لاءِ پیا لاتيون لَنوَنِ. سمنڊ ۾ پيدا ٿيندڙ سِپُون پڻ برسات جَي پاڻيءَ لاءِ پيون سِڪَنِ.
او مولا پاڪ ! مِينهُن وساءِ تہ هي سڀ ماڻهو، جانور ۽ پکي پنهنجي اُڃَ اُجهائين ۽ خوشحاليون، آسودگيون وري موٽي ملن.

چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____

"ليکڪ" بابت

رشيد سمون مشهور سنڌي فورم سنڌ سلامت جو باني ۽ منتظمِ اعليٰ آهي. پان هر وقت سنڌي ٻولي سنڌي ٻولي کي انٽرنيٽ تي عام ڪرڻ جي جستجو ۾ رهي ٿو..