هَيٺِ جَرُ، مَٿَي مَڃَرُ، ڪَنڌِيَ ڪَونرَ تَرَنِ
وَرِئَي واهُوندَنِ، ڪِنجُهرُ کَٿُورِي ٿِيَي
وَرِئَي واهُوندَنِ، ڪِنجُهرُ کَٿُورِي ٿِيَي
سُرُ ڪاموڏ
جَرُ = پاڻي
مَڃَرُ = وڻن جا جهڳٽا، وڻن جون لڙڪندڙ ٽاريون
ڪَنڌِيَ = ڪنارن ۽ ڪپن سان
ڪَونرَ = ڪنول، ڪنول جا گل
وَرِئَي = اچڻ سان، گُهلڻ سان
واهُوندَنِ = بهار جي مند جون هيرون، ٿڌيون هوائون، ڏکڻ جون هوائون
ڪِنجُهرُ = ڪينجهر ڍنڍ
کَٿُورِي = سرهاڻ، خوشبو، مهڪ، هٻڪار، هڳاءُ، عطر عنبير ۽ مشڪ
ٿِيَي = ٿئي
بيت جو پس منظر
~ هيٺ پاڻي، چوڌاري وڻن جا جهڳٽا ۽ ڪنارن سان ڪنول تري رهيا آهن.
~ جڏهن هيرون گُهلن ٿيون تہ سڄي ڪينجهر سرهاڻ سان واسجي ٿي وڃي.
سمجهاڻي
فطرت جا رنگين نظارا, حسناڪيون ۽ دلڪشيون ماڻهونءَ کي موهي مست ڪري ٿيون ڇڏين. فطرت جو حُسن دائمي آهي، جيڪوڪُن فََيڪُون کان شروع ٿي، ڪُل مَن عَلَيها فانِ تي اچي ختم ٿيندو. سمنڊ، درياھ، نديون، آبشار، بادل، جبل، ٻيلا، وڻ، گل ٻوٽا ۽ڍنڍون قدرت ۽ فطرت جا حسين شاهڪار آهن.
هن بيت پڙهڻ کان پوءِ لڳي ٿو تہ ڀٽائيءَ جي هٿ ۾ قلم ۽ ڪاغذ جَي جاءِ تي ڪيميرا آهي. جنهن سان هو ڪينجهر ڍنڍ جَيدلڪش ۽ حَسِينُ نظارن کي فلمبند ڪري رهيو آهي. يا وري ڀٽائيءَ جَي هٿ ۾ ڪو برش آهي جنهن سان ڪينجهر جَي حسناڪينجِي چترڪاري ڪري رهيو آهي.
ڪينجهر ڪنڌيءَ تي ساون چهچ وڻن جا جهڳٽا آهن جن جون لامون ۽ ڇُڳا لڙڪي رهيا آهن. هيٺ سوين ڪوهن تي ڦهليل اڇي، اُجري ۽ شفاف پاڻيءَ تي جڏهن سج جا ڪرڻا پون ٿا تہ ڪنهن وينگس جَي ڳلي جون مالهائون ڀاسن ٿيون. هي ڪنول جا گل پاڻيءَ ۾ تري ڪنهن ماھ لقا جَي آمد جو انتظار ڪري رهيا آهن.
هنن ساون وڻن، گلن ۽ ٻوٽن جَي مٿان جڏهن بسنت رُتِ جون ٿڌيون هوائون ۽ هِيرُون گُهلن ٿيون تہ سڄي ڪينجهر مهڪارن ۽هٻڪارن سان واسجي ٿي وڃي.
چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____
مظفر منگي جو جنم عظيم تاريخي ۽ ثقافتي اهڃاڻ مهين جي دڙي جي ڪک ۾ اڏيل ٻلهڙيجيءَ جي مهڪ واري چيڪي مٽيءَ ۾ ٿيو. سندن والد محترم استاد سان گڏ لطيف شناس، ليکڪ ۽ ڊرامه نويس هيو. پاڻ جڏهن جوان ٿيو ته بيباڪ صحافي، شاعر، اديب، محقق ۽ ڀٽائيءَ جي پارکو مرحوم هدايت منگيءَ جيڪو سندن وڏو ڀاءُ ٿئي سندن تعليم ۽ تربيت ڪئي.