لاڄُو ٿا لَوَنِ، اَچَنِ سِڙَهه اُپَٽِيا

لاڄُو ٿا لَوَنِ، اَچَنِ سِڙَهه اُپَٽِيا
ڪارَڻِ تَنِ پِرِيَنَ، وَيٺِي واٽَ نِهارِيان

سُرُ سامُونڊِي

لاڄُو = نوڙَ، رَسا
لَوَنِ = لَڏَنِ، ڦڙڪن، جُهولن
سِڙَھ = ٻيڙيءَ جَي کُوهَي ۾ ٻڌل وڏو ڪپڙو، جنهن جي کُلڻَ سان ٻيڙي تيز هلندي آهي.
اُپَٽِيا = کُليا، کوليا
ڪارَڻِ = لاءِ، خاطر، سبب
نِهاريان = تڪيان

بيت جو پس منظر

~ ٻيڙيءَ ۾ ٻڌل رسا لڏن پيا ۽ کُوهَي ۾ ٻڌل ڪپڙو بہ هوا ۾ ڦڙڪندي نظر پيو اچي.
~ انهن پرين لاءِ تہ روز راهون تڪيندي آهيان.

سمجهاڻي

اڳئين سال هن ئي مند ۾ وڻجارا هتي پيدا ٿيندڙ شيون ململ جو ڪپڙو، سوٽِي ڪپڙو، ڪپھ، ڪڻڪ، برٿ ڀريل گجَ، سُوسِيءَ جو ڪپڙو، کَيسَ، لويون، اجرڪ ۽ ٻئي سامان سان ٻيڙا ڀرائي ٻاهرين ملڪن ڏانهن واپار ڪرڻ ويا هئا. هاڻي جڏهن کين ٻارهن مهينا اچي ٿيا آهن. مند ڦري آهي اتر جون هوائون پيون گُهلن تہ وڻجارن جي واپسي بہ شروع ٿي وئي آهي.
هيءَ وڻجاري جنهن جون اکيون وشال سمنڊ ڏانهن کتل آهن، تنهن پري کان ٻيڙي کي ايندي ڏسي ورتو آهي. سندس چهري تي خوشيءَ جا آثار نمايان آهن، هوءَ ڪپڙن ۾ نٿي ماپي. هٿ جي اشاري سان سرتين کي سڏي پئي چئي :
هو ڏسو مون پري کان سمنڊ اندر ٻيڙي جا رسا لڏندي ۽ کُوهي ۾ ٻڌل ڪپڙا ڦڙڪندي ڏٺا آهن. باوجود ان جي کيس اها پڪ بہ ناهي تہ ان ٻيڙي ۾ سندس پرين موجود آهي الائي ڪونہ . پر پوءِ بہ هوءَ مرڪندي چئي ٿي :
جنهن محبوب جون راهون روز تڪيندي آهيان سو پڪ اٿم تہ پهچڻ وارو آهي.

چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____

"ليکڪ" بابت

رشيد سمون مشهور سنڌي فورم سنڌ سلامت جو باني ۽ منتظمِ اعليٰ آهي. پان هر وقت سنڌي ٻولي سنڌي ٻولي کي انٽرنيٽ تي عام ڪرڻ جي جستجو ۾ رهي ٿو..