وَڻِجارَنِ وَرِي، پِرِھَ پَڳَھَ ڇوڙِئا

وَڻِجارَنِ وَرِي، پِرِھَ پَڳَھَ ڇوڙِئا
اولِيُون پَسِي اُنِ جِيُون، پِئَڙمِ ڳَچَ ڳَرِي
وِندِيَسِ ماءِ ! مَرِي، سارَي سامُنڊِيَنِ کَي

سُرُ سامُونڊِي

پِرِھ = پرھ ڦٽيءَ ويل، اَسُرَ ويل، باک ڦٽڻ ويل
پَڳَھَ = رسا يا نوڙيون، جنهن سان ٻيڙا ٻَڌِبا آهن.
پَسِي = ڏسي
اُنِ جُون = انهن جون، هنن جون
پِئڙمِ = پيا ٿم
ڳَچَ ڳَرِي = جيءُ جهري، هنيانءُ ڳري
وِندِيَسِ = وينديس، ويندي مانءِ
ماءِ = امان، امڙ، جيجل
سارَي = ياد ڪري
سامُنڊِيَنِ = سامونڊين

بيت جو پس منظر

~ وڻجارن اَسُرَ جو ٻيڙا ڇوڙي ڇڏيا آهن.
~ سندن هٿن ۾ وَنجَھ ڏسي هنيانءُ ڳري پيو آهي.
~ او امان ! هنن سامونڊين کي ساري نيٺ مري وينديس.

سمجهاڻي

جڏهن کان وڻجارو وطن وريو آهي، تڏهن کان سندس وني کيس ايلاز منٿون ڪندي رهي ٿي تہ هاڻي وري ٻاهرئين
ملڪ نہ وڃجان. هتي رهي ڪاروبار ڪجان، مون کان تنهنجي جدائي برداشت نٿي ٿئي.
وڻجارو کيس سمجهائيندي چئي ٿو :
هتي روزگار جا ذريعا اسان لاءِ ناهن ۽ ڌنڌي مان پيٽ پالڻ مشڪل بڻجيو پئي. پرھ ڦٽيءَ ويل وڻجاري هنڌ خالي ڏسي بندر ڏانهن ڊوڙي ٿي، ٻيڙن جا رسا کليل آهن ۽ وڻجارا وڃڻ جي تيارين ۾ آهن. سندن هٿن ۾ ونجھ ڏسي جيءُ جُهري ٿو پويس.
پنهنجي ماءُ کي دانهَن ڏيندي چئي ٿي :
او امان ! تون هنن کي جهل تہ هي هتان نہ وڃن. جي تو ايئين نہ ڪيو تہ محبوب جي جدائيءَ ۾ مان مري ويندي سانءِ.

چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____

"ليکڪ" بابت

رشيد سمون مشهور سنڌي فورم سنڌ سلامت جو باني ۽ منتظمِ اعليٰ آهي. پان هر وقت سنڌي ٻولي سنڌي ٻولي کي انٽرنيٽ تي عام ڪرڻ جي جستجو ۾ رهي ٿو..