ڏِسَڻُ ڏِکا اَڳَرو، سَسُئِي ! آڻِ مَ شَڪُ
ٿِيُ ٻانِهي، ڀَرِ اوئِيُون، لُڏُ مَ پَسِي لَڪَ
وَرُ پُنهُونءَ سِين پَلَڪَ، کوءِ ٻارَهَ ماهَ ٻِيَنِ سِين
سر معذوري - سسئي
ڏسَڻُ = پسڻ، مشاهدو ماڻڻ
ڏِکا = سينگار، عيش عشرت
اَڳَرو = بهتر
اوئِيُون = پکالون، سانداريون - ٻڪريءَ جي کَلَ مان پاڻي ڀرڻ جي ٺهيل پکالَ
وَرُ = مبارڪ، بهتر، ڀلو
کوءِ = کڏ ۾ پئي
ٻارَهَ = ٻارنهن
ماهَ = مهينا
بيت جو پس منظر
~ اي سسئي ! انهيءَ ۾ شڪ ناهي تہ محبوب کي پسڻ، سينگار کان وڌيڪ آهي.
~ پنهونءَ جي نوڪرياڻي ٿي پکالون ڀر، ۽ لڪ ڏسي لڏي نہ پئجان.
~ پنهونءَ سان گهاريل هڪ گهڙي بهتر آهي، ٻين سان گهاريل ٻارهن مهينن کي کڏ ۾ اڇلائي ڇڏ.
سمجهاڻي
ڀٽائي اڄ سسئيءَ مٿان گهڻو مهربان ٿو ڏسجي. کيس سمجهائيندي چئي ٿو :
اي سسئي ! انهيءَ ڳالھ ۾ ذري برابر بہ شڪ ۽ گمان نہ ڪجان تہ عيش عشرت، ويس وڳا، آرام، فرحتون ۽ هار سينگار واري زندگيءَ کان ڪيئي ڀيرا بهتر آهي. محبوب جو مشاهدو، ملاقات ۽ رهاڻيون. سو تنهنڪري ٻين ڳالهين کي ترڪ ڪري محبوب سان ملڻ لاءِ پنهنجي جاکوڙ ۽ جدوجهد جاري رکيو اچجان.
ان لاءِ توکي جيڪڏهن محبوب جي نوڪرياڻي ٿي سندس گهر جو ڪم ڪار ۽ مٽ دلا بہ ڀرڻا پون تہ پنهنجي خوشنصيبي سمجهجان. هي اوچا پهاڙ ۽ جبل ڏسي، لڪن جا لوڏا پسي متان گهٻرائين. بهادريءَ سان انهن جو مقابلو ڪري وک وڌاءِ.
ٻين سان گهاريل ٻارهن مهينن کي تيلي ڏئي ساڙي ڇڏ، کڏ ۾ اڇلائي ڇڏ. ڇو تہ محبوب سان گهاريل هڪ پل بہ وڏي سوغات ۽ نعمت آهي.
چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____
مظفر منگي جو جنم عظيم تاريخي ۽ ثقافتي اهڃاڻ مهين جي دڙي جي ڪک ۾ اڏيل ٻلهڙيجيءَ جي مهڪ واري چيڪي مٽيءَ ۾ ٿيو. سندن والد محترم استاد سان گڏ لطيف شناس، ليکڪ ۽ ڊرامه نويس هيو. پاڻ جڏهن جوان ٿيو ته بيباڪ صحافي، شاعر، اديب، محقق ۽ ڀٽائيءَ جي پارکو مرحوم هدايت منگيءَ جيڪو سندن وڏو ڀاءُ ٿئي سندن تعليم ۽ تربيت ڪئي.