گڏيو ڌوٻيُن ڌوءِ، پنهونءَ پارِچَو هَٿَ ۾
اُتي آرِيءَ ڄام جو، قاصدُ آيُس ڪوءِ
ايءُ ڪامِلَ ڪَمُ نه سَندوءِ، جِئن پَهَسَ پڇاڙِيين پوتِيَين
سر ديسي- سسئي
ڌوٻيين= ڌوٻين سان
پارچو= هي فارسي ٻولي لفظ پارچه مان ورتل آهي معنى ٿيندي ڪپڙا، وڳا.
آري ڄام= ڪيچ مڪران جو حڪمران، پنهونءَ جو پيءُ.
پَهَسَ= هي لفظ پراڪرت ٻوليءَ جي لفظ پسه ۽ سنسڪرت ٻوليءَ جي لفظ پرَسهيه مان ورتل آهي معنى ٿيندي زبردستيءَ، سختيءَ ۽ زور سان.
پَڇَاڙيين= ڌوئين، سَٽين.
پوتيين= سنڌي ٻوليءَ جي لفظ پوتي مان ورتل عورتون مٿي ڍڪڻ لاءِ پوتي ڍڪينديون آهن.
بيت جو پس منظر
~ ٻين ڌوٻين سان گڏ پنهونءَ ڪپڙا پئي ڌوتا.
~ اُتي آري ڄام جو ڪو قاصد نياپو کڻي آيس.
~ اي سردار ! هي تنهنجو ڪم ناهي جو تون ڪپڙا ڌوئيندو وتين.
سمجهاڻي
سسئيءَ سان پنهونءَ جي شاديءَ لاءِ جڏهن پڻس انڪار ڪيو هو تہ پنهون هڪ تہ پرديسي آهي، ٻيو اسانجي ذات جو بہ ناهي. تنهن تي سسئيءَ جي اڳ ئي سمجهايل سهيليءَ چيس پنهون ذات جو گاذر يعني کٽي آهي. توهان ڀلي گهرائي چئوس تہ ڪپڙن جي هڪ کُنڀ ڌوئي اچي. تڏهن پنهون ڌوٻي بڻجي ڪپڙا ڌوئڻ لڳو هو.
هي عشق جو معراج آهي جو ڪڏهن ڄام تماچي نوريءَ جي عشق ۾ ڄار ڪلهي تي کڻي مڇيون ٿو ماري. تہ وري ڪڏهن ڪيچ مڪران جي حاڪم آري ڄام جو ولي عهد سسئيءَ جي عشق ۾ ڌوٻي بڻجي درياھ تي ڪپڙا ٿو ڌوئي. جڏهن آري ڄام کي اها خبر پئي تہ نياپو موڪليائينس ته اي سردار ! هي تنهنجو شان نہ آهي جو ڌوٻي ٿي درياھ تي ڪپڙا ڌوئين.
ڀٽائي هن بيت ۾ عشق جي اُرهه زورائي، بي واجبي جي ڳالهه ڪئي آهي.عشق وقت جي حاڪمن کي جهڪائي، سندن انا ختم ڪري ٿو ڇڏي.جيئن ڄام تماچي بادشاه هوندي به درياه مان ڄار کڻي مڇيون پئي ماريون ايئين ئي پنهون ڌوٻي ٿي درياهه تي ڪپڙا پيو ڌوئي. عشق بادشاهه ۽ بي پرواهه آهي. هي حضرت عشق جنهن کي لڳي ٿو تنهن کان سڀ وسري وڃي ٿو. پرين پسڻ لاءِ هر پل هر ڪم لاءِ تيار ڏسجي ٿو.
______
محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
اُتي آرِيءَ ڄام جو، قاصدُ آيُس ڪوءِ
ايءُ ڪامِلَ ڪَمُ نه سَندوءِ، جِئن پَهَسَ پڇاڙِيين پوتِيَين
سر ديسي- سسئي
ڌوٻيين= ڌوٻين سان
پارچو= هي فارسي ٻولي لفظ پارچه مان ورتل آهي معنى ٿيندي ڪپڙا، وڳا.
آري ڄام= ڪيچ مڪران جو حڪمران، پنهونءَ جو پيءُ.
پَهَسَ= هي لفظ پراڪرت ٻوليءَ جي لفظ پسه ۽ سنسڪرت ٻوليءَ جي لفظ پرَسهيه مان ورتل آهي معنى ٿيندي زبردستيءَ، سختيءَ ۽ زور سان.
پَڇَاڙيين= ڌوئين، سَٽين.
پوتيين= سنڌي ٻوليءَ جي لفظ پوتي مان ورتل عورتون مٿي ڍڪڻ لاءِ پوتي ڍڪينديون آهن.
بيت جو پس منظر
~ ٻين ڌوٻين سان گڏ پنهونءَ ڪپڙا پئي ڌوتا.
~ اُتي آري ڄام جو ڪو قاصد نياپو کڻي آيس.
~ اي سردار ! هي تنهنجو ڪم ناهي جو تون ڪپڙا ڌوئيندو وتين.
سمجهاڻي
سسئيءَ سان پنهونءَ جي شاديءَ لاءِ جڏهن پڻس انڪار ڪيو هو تہ پنهون هڪ تہ پرديسي آهي، ٻيو اسانجي ذات جو بہ ناهي. تنهن تي سسئيءَ جي اڳ ئي سمجهايل سهيليءَ چيس پنهون ذات جو گاذر يعني کٽي آهي. توهان ڀلي گهرائي چئوس تہ ڪپڙن جي هڪ کُنڀ ڌوئي اچي. تڏهن پنهون ڌوٻي بڻجي ڪپڙا ڌوئڻ لڳو هو.
هي عشق جو معراج آهي جو ڪڏهن ڄام تماچي نوريءَ جي عشق ۾ ڄار ڪلهي تي کڻي مڇيون ٿو ماري. تہ وري ڪڏهن ڪيچ مڪران جي حاڪم آري ڄام جو ولي عهد سسئيءَ جي عشق ۾ ڌوٻي بڻجي درياھ تي ڪپڙا ٿو ڌوئي. جڏهن آري ڄام کي اها خبر پئي تہ نياپو موڪليائينس ته اي سردار ! هي تنهنجو شان نہ آهي جو ڌوٻي ٿي درياھ تي ڪپڙا ڌوئين.
ڀٽائي هن بيت ۾ عشق جي اُرهه زورائي، بي واجبي جي ڳالهه ڪئي آهي.عشق وقت جي حاڪمن کي جهڪائي، سندن انا ختم ڪري ٿو ڇڏي.جيئن ڄام تماچي بادشاه هوندي به درياه مان ڄار کڻي مڇيون پئي ماريون ايئين ئي پنهون ڌوٻي ٿي درياهه تي ڪپڙا پيو ڌوئي. عشق بادشاهه ۽ بي پرواهه آهي. هي حضرت عشق جنهن کي لڳي ٿو تنهن کان سڀ وسري وڃي ٿو. پرين پسڻ لاءِ هر پل هر ڪم لاءِ تيار ڏسجي ٿو.
______
محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
مظفر منگي جو جنم عظيم تاريخي ۽ ثقافتي اهڃاڻ مهين جي دڙي جي ڪک ۾ اڏيل ٻلهڙيجيءَ جي مهڪ واري چيڪي مٽيءَ ۾ ٿيو. سندن والد محترم استاد سان گڏ لطيف شناس، ليکڪ ۽ ڊرامه نويس هيو. پاڻ جڏهن جوان ٿيو ته بيباڪ صحافي، شاعر، اديب، محقق ۽ ڀٽائيءَ جي پارکو مرحوم هدايت منگيءَ جيڪو سندن وڏو ڀاءُ ٿئي سندن تعليم ۽ تربيت ڪئي.