آن جَي ڏِٺا هُونِ، اَلله ڪارَڻِ ڳالِ ڪَرِيو
نَيڻَ مُهِجا رُونِ، راتو ڏِيها اُنِ کَي
سُرُ حُسَينِي سَسُئِي
آن = اوهان، توهان
هُونِ = هجن
ڪارَڻِ = خاطر، لاءِ، واسطي
نَيڻَ = اکيون
مُهِجا = منهنجا
رُونِ = روئن
راتو ڏِيها = رات ڏينهن
اُنِ کَي = انهن کي، هنن کي، قافلي وارن کي
بيت جو پس منظر
~ اوهان جَي ڏٺا آهن تہ خدا جي واسطي ڳالھ ڪريو.
~ جن لاءِ منهنجيون اکيون رات ڏينهن پيون روئن.
سمجهاڻي
جڏهن ڪنهنجي ڪا قيمتي شئي وڃائجي ويندي آهي، تہ پهريائين گهر، اوڙي پاڙي ۽ پوءِ ايندن ويندن کان پيو پڇائون ڪندو آهي.
سسئيءَ جو محبوب پنهون جڏهن کانئس ڇني ڌار ڪيو ويو. اٺ تي چاڙهي گم ڪيو ويو تہ هوءَ قافلي پويان پيرن جي نشانن تي سندس ڳولا ڪندي پئي وڃي. رستي هلندي جڏهن ڪي پانڌيئڙا کيس دڳ ۾ مليا تہ سسئي کين چئي ٿي:
اوهان کي خدا جو واسطو آهي مونکي ٻڌايو رستي ۾ ڪٿي منهنجي پنهونءَ جو قافلو تہ اوهان کي ڏسڻ ۾ ڪونہ آيو هو.
جنهن پرينءَ لاءِ هي اکيون رات ڏينهن روئي روئي ٿڪجي پيون آهن.
چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____
مظفر منگي جو جنم عظيم تاريخي ۽ ثقافتي اهڃاڻ مهين جي دڙي جي ڪک ۾ اڏيل ٻلهڙيجيءَ جي مهڪ واري چيڪي مٽيءَ ۾ ٿيو. سندن والد محترم استاد سان گڏ لطيف شناس، ليکڪ ۽ ڊرامه نويس هيو. پاڻ جڏهن جوان ٿيو ته بيباڪ صحافي، شاعر، اديب، محقق ۽ ڀٽائيءَ جي پارکو مرحوم هدايت منگيءَ جيڪو سندن وڏو ڀاءُ ٿئي سندن تعليم ۽ تربيت ڪئي.