ڪَڏهن ڪَڏِهن جَيڏِيُون ! ڪو پَهُه اَچِئو پوءِ

ڪَڏهن ڪَڏِهن جَيڏِيُون ! ڪو پَهُه اَچِئو پوءِ
سو پڻ ساڙو هوءِ، هِيُ جو ساهُه سَرِيرَ ۾

سُرُ حُسَينِي سَسُئِي

پَھُ = پُورُ، خيال
ساڙو = جلڻ، پچڻ، اُساٽ، باھ
سَرِيرَ = بدن، جسم، بت

بيت جو پس منظر

~ او سرتيون ! پنهونءَ جي پيار ۽ وڇوڙي جا خيال جڏهن ايندا اٿم.
~ تہ هن سڄي بت ۾ ڄڻ باھ لڳي ويندي آهي.

سمجهاڻي

محبوب سان گهاريل پيار جا پل، رهاڻيون ۽ ڪچهريون، جڏهن ياد پونديون آهن تہ سڄو جسم لرزجي پوندو آهي، ڇرڪ نڪري ويندو آهي. محبوب جي ساروڻين جا عڪس ۽ اولڙا جڏهن دل ۽ پوءِ دماغ جي اسڪرين تي ظاهر ٿيندا آهن تہ سڪون ۽ سُرورَ ۾ خلل پوندو آهي.
سسئيءَ کان جڏهن سندس سهيليون پڇن ٿيون تہ اڃان توکي پنهون ياد ايندو آهي، تڏهن کين چئي ٿي:
او سرتيون ! جڏهن پنهونءَ جو پيار، رهاڻيون ۽ ساڻس گهاريل پيار جا پل ياد ايندا اٿم تہ ڳچ ڳري پوندا آهن، جيءُ جُهري پوندو آهي. سندس سڪ ۽ اڪير سڄي بت ۾ باھ لڳائي ڇڏيندي آهي.

چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____

"ليکڪ" بابت

رشيد سمون مشهور سنڌي فورم سنڌ سلامت جو باني ۽ منتظمِ اعليٰ آهي. پان هر وقت سنڌي ٻولي سنڌي ٻولي کي انٽرنيٽ تي عام ڪرڻ جي جستجو ۾ رهي ٿو..