16/09/2015

آئُون نه گَڏِي پِرِينءَ کَي، هِي پِڻُ ڏِينهُن وِئو



آئُون نه گَڏِي پِرِينءَ کَي، هِي پِڻُ ڏِينهُن وِئو
نِهوڙَي ناڀُنِ سِين، مُون کي نِينهَن نِئو
مُٺِيَ موتُ ٿِئو، پِيُ پِيُ ڪَندَي پَنڌَ ۾


سُرُ مَعذُورِي سسئي

نِهوڙَي = نابود ڪري، فنا ڪري
ناڀُنِ = نَنهَن، رانڀوٽا، چنب، نيزا
نِينهُن = عشق، محبت
نِئو = ماري ڇڏيو، ختم ڪيو
مُٺِي = مصيبت ۾ آيل، آزار ۾ اڙيل
پِيُ = پِيا، پرين، دوست، محبوب

بيت جو پس منظر

~ اڄوڪو ڏينهن بہ گذري ويو، محبوب سان ملاقات نہ ٿي.
~ عشق مون کي نيزن تي چاڙهي فنا ڪري ڇڏيو.
~ هن مصيبت ماريءَ پنڌ ۾ پرين پرين ڪندي پساھ پورا ڪيا.

سمجهاڻي

هي عشق جنهن کي بہ لڳي ٿو تنهن کي ٽياس تي ٽنگي ٿو ڇڏي. عشق جا هي نيزا، تيرن، ڀالن بڙڇين ۽ ڪاتين جي تيز تکين چُنهنبن جيان ماس ۾ کُپِي سڪون، سرور، ننڊ ۽ آرام کسي وٺن ٿا. هن رڻ پٽ، بيابان، جهنگل ۽ اوچن پهاڙن ۾ اڪيلي سسئي شڪايت ڪندي چئي ٿي :
افسوس ! اڄوڪو ڏينهن بہ لڪ لتاڙيندي، جبل جهاڳيندي گذري ويو پر محبوب سان ملاقات نہ ٿي. پنهونءَ جي سڪ، اُڪير ۽ عشق مون کي نيزن ۽ ڀالن جي تيز تکين چُنهنبُن تي چاڙهي منهنجو سڄو وجود فنا ڪري ڇڏيو آهي. نيٺ مصيبت جي ماريل پر دلير ۽ بهادر عورت سسئي پنهنجي پنهونءَ کي ساريندي، سڏ ڪندي اڄ مري وئي.
ڀٽائي اسان کي سيکاري ٿو تہ محبوب ۽ منزلن جي طلب رکندڙ سسئيءَ جيان ڪيل واعدا ۽ وچن نڀائيندي آخري دم تائين جاکوڙ جاري رکو.

چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____

"" بابت

رشيد سمون مشهور سنڌي فورم سنڌ سلامت جو باني ۽ منتظمِ اعليٰ آهي. پان هر وقت سنڌي ٻولي سنڌي ٻولي کي انٽرنيٽ تي عام ڪرڻ جي جستجو ۾ رهي ٿو..